Mononukleoza zakaźna

Mononukleoza zakaźna zwana także chorobą pocałunków, anginą monocytową czy chorobą Pfeiffera to jedna z cięższych chorób, która może dotknąć człowieka. Początkowo może być mylona z przeziębieniem, grypą lub anginą. Jest jednak jej dużo gorszą wersją.

Przyczyny
Mononukleoza zakaźna wywoływana jest przez wirusa Epsteina-Barra (EVB) atakującego błonę śluzową nosa, gardła oraz ucha. Samo zakażenie dochodzi poprzez kontakt ze śliną chorego – stąd też nazwa choroby pocałunków. Mononukleozą można zarazić się nie tylko poprzez same pocałunki, ale także poprzez picie z tej samej butelki, dzielenie się jedzeniem czy wkładanie przez dzieci do buzi zabawek innych dzieci. Warto tutaj zaznaczyć, że ponad 80% dorosłych posiada wirusa w ciele, jednak tylko u niektórych wirus staje się aktywny. Ma to miejsce głównie po upływie od 30 do nawet 50 dni od zakażenia. U większości pozostaje jednak w ciele bez żadnych objaw i oznak

Objawy
Początkowe objawy choroby mogą przypominać grypę lub anginę. Chory ma częste bóle głowy, źle się czuje, łamie go w kościach, czuje się osłabiony  (zespół przewlekłego zmęczenia) i ma wysoką gorączkę (ponad 39°C). Następnie dochodzi do tego powiększenie węzłów chłonnych oraz angina. Kolejno powiększona jest wątroba i śledziona (w rzadkich przypadkach może dojść do jej pęknięcia). Często też występuje obrzęk powiek. Błędnie zdiagnozowana choroba i podanie niewłaściwego lekarstwa w postaci antybiotyku prowadzi do pojawienia się czerwonej wysypki na plecach, szyi, twarzy i nogach.

Rozpoznanie
W wynikach morfologii krwi stwierdza się leukacytozę (zwiększona liczna krwinek białych). Stwierdzana jest przy tym także wysoka aktywność aminotransferaz.

Leczenie
Z racji tego, że mononukleoza jest chorobą zakaźną chory kierowany jest do szpitala. Leczenie choroby odbywa się objawowo, co oznacza łagodzenie poszczególnych objaw. Antybiotyki w przypadku mononukleozy nie są pomocne, gdyż działają one na bakterie, a nie na wirusy. Chory musi dużo wypoczywać, gdyż choroba jest niezwykle męcząca. Pomieszczenie, w którym się znajduje powinno być często wietrzone. Pacjent powinien dużo pić i jeść lekkostrawne posiłki, by nie obciążać wątroby.
Po zwalczeniu objaw chory jeszcze do 6 miesięcy może zarażać poprzez ślinę i drogę kropelkową. Z tego względu, on i jego najbliższe otoczenie musi przestrzegać wysokiej higieny osobistej.