Krioterapia ogólna a krioterapia miejscowa

Krioterapia, czyli leczenie zimnem jest stosowane do leczenia i łagodzenia bólu przy wielu różnych schorzeniach. Każda przypadłość musi być skonsultowana z lekarzem, ponieważ są dwa rodzaje krioterapii – ogólna i miejscowa.

Istnieje zasadnicza różnica pomiędzy krioterapią ogólną a krioterapią miejscową. Krioterapia ogólna polega na stymulowaniu zimnem całego ciała, natomiast w przypadku krioterapii miejscowej zamraża się tylko tylko wybrane części ciała. Inne są aparaty do krioterapii, inne wskazania do zastosowania każdego rodzaju krioterapii, w końcu – inne skutki. Do ogólnego leczenia zimnem wykorzystuje się specjalne komory, nazywane kriokomorami, w których panuje bardzo niska temperatura powietrza – od -160 do -100 stopni Celsjusza. Wchodzi się do takiej komory ubranym tylko w bieliznę, czapkę i rękawiczki. Czas pobytu w kriokomorze to maksymalnie 3 minuty. Najczęściej wykorzystuje się krioterapię ogólną w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, stanów zapalnych stawów, skazie moczanowej, zapaleń mięśni i ścięgien, urazów pooperacyjnych oraz wynikających z nadmiernego wysiłku fizycznego. Leczenie zimnem jest bardzo korzystne dla osób, które chcą podnieść odporność organizmu a także zregenerować ciało przemęczone fizycznie i psychicznie.

Z kolei krioterapia miejscowa jest stosowana do leczenia przede wszystkim zmian skórnych – brodawek, kurzajek, chorób błon śluzowych – pachydermii, leukoplakii, a nawet łagodnych zmian nowotworowych jamy brzusznej. Miejscowe leczenie zimnem polega na przyłożeniu specjalnego aplikatora punktowo, dokładnie w miejsce, gdzie znajduje się zmiana. Aplikator przykłada się kilkukrotnie, dzięki temu błony komórkowe pękają a tkanka ulega destrukcji. Do zamrażania tkanek używa się ciekłego azotu.